ஒரே ஒரு பாடல்

சிறுகதை – குங்குமம் – 05-01-2018 மெயின்ரோடு ட்ராஃபிக் நெரிசல் பிதுங்கலிலிருந்து வெளிவந்து இடப்புறம் மரங்கள் சூழ்ந்த குறுக்குத் தெருவில் திரும்பி ரோஸ் அவென்யூவில் மனோகர் வீட்டு வாசலில் வண்டியை நிறுத்தினான் நந்து. வீட்டின் மாடியிலிருந்து மென்மையாய் “அனுராகினீ.. இதா என் கரளில் விரிஞ்ஞ பூக்கள்..” என்று ஸ்பீக்கரில் வழிந்த குரல் படிகளில் இறங்கி வந்து அவன் கையைப் பிடித்து இழுத்தது. அதனுடன் சேர்ந்து பாடும் மனோகரின் குரலும். சரிதான். மனோகர் இசை மயக்கத்தில் திளைத்திருக்கிறார் போலும் … Continue reading →

நீலச் சட்டை

-சிறுகதை- வாசலில்  TOLET என்ற போர்டு மாட்டியிருந்த அந்த வீட்டின் ஹாலில் ஒரு நாற்காலியில் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார் சுந்தரம். வீட்டில் காலியாயிருந்த அறைகளின் மேல் அவர் பார்வை திரும்பத் திரும்ப படிந்து விலகியது. படுக்கையறைக் கதவில் ஒட்டியிருந்த Dreams can happen என்ற ஸ்டிக்கரை ஒருசில நொடிகள் பார்த்தார். அவர் மகன் ஒட்டி வைத்தது. இப்போது துபாயில் இருக்கிறான். அவன் கனவு அதுதான். மேலே சுழலும் மின்விசிறியைப் பார்த்தார். சின்ன டைல்ஸ் போட்ட தரையைப் பார்த்தார். ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில் … Continue reading →

மீன்

–சிறுகதை—தினமணி கதிர் – 20-11-2016—– நடுநிசியில் வீட்டுக்கு வந்து தன்னிடமிருந்த இன்னொரு சாவியால் கதவைத் திறந்து விளக்கைப் போட்டான் விஜயன். சாவியை ஹால் அலமாரி அருகேயுள்ள ஸ்டாண்டில் மாட்டப் போகும்போது அதைக் கவனித்து லேசாய் திடுக்கிட்டான். அலமாரியில் கண்ணாடிக் குடுவைக்குள் எந்த அசைவுமற்றிருந்தது அந்தக் கருப்பு மீன். குடுவையின் அடியில் ஒரு அபாய கோணத்தில் நிலைகுத்தியிருந்தது. ஹெல்மெட்டையும் அலுவலக பேகையும் அவசரமாக சோஃபாவில் எறிந்துவிட்டு அதனருகே விரைந்தான். கண்களை மீனின் மேல் நிலைத்தான். தண்ணீருக்கு நடுவே ஒரு … Continue reading →

டுகாட்டி

———–சிறுகதை – பதாகை.காம் இணைய இதழ்———— கதிரேசன் மணி பார்த்தான். நிஷாவை இன்னமும் காணோம். அவன் பெஸண்ட் நகரில் அந்த காஃபி ஷாப்பின் போர்டிகோ காத்திருப்புப் பகுதியில் வந்து உட்கார்ந்து கிட்டத்தட்ட முக்கால் மணி நேரம் கடந்திருந்தது. அவள் வருகிற சுவடைக் காணோம். அவன் ஏற்கெனவே அவள் மேல் மகா எரிச்சலில் இருந்தான். இப்போது எரிச்சல் கோபமாக உருமாறிக்கொண்டிருந்தது. என்ன செய்வதென்றறியாமல் மொபைலை நோண்டிக்கொண்டிருந்தான். ஆர்டர் எடுக்க அவனைச் சமீபித்த பேரர் பெண்ணிடம் ‘ஒருத்தர் வரணும்’ என்றான். … Continue reading →

தூரப்பார்வை

சிறுகதை – கல்கி – மார்ச் 2, 2014 சுரிதார் துப்பட்டாவால் முகத்தை மூடிக்கொண்டு கிட்டத்தட்ட ஒரு பெண் தீவிரவாதியைப் போல நின்றுகொண்டிருந்தாள் பரிமளா. பஸ்ஸூக்கு காத்திருக்கும் ஏராளமான கூட்டத்திற்கு நடுவே அவளும் பொறுமையின்றி காத்துக்கொண்டிருந்தாள். லேசாக இருட்டத் தொடங்கிவிட்டது. விரைந்து கடக்கும் வாகனங்கள் இடைவிடாது சாலைப் புழுதியை நின்று கொண்டிருந்த கூட்டத்தின் மேல் இடமாற்றம் செய்துவிட்டுச் சென்றன. பஸ்கள், லாரிகள், கால் டாக்ஸிகள். ஷேர் ஆட்டோக்கள். டூவீலர்கள். காதைக் கிழிக்கும் ஹார்ன் ஒலிகள். அனிஷா வீட்டில் … Continue reading →